De aandacht voor systemisch werken en familieopstellingen is de laatste jaren enorm toegenomen. Dat kunnen wij alleen maar toejuichen natuurlijk. Als je op zoek bent naar een (familie)opstelling of systemische begeleiding is het anderzijds soms moeilijk om wijs te geraken uit verschillende stijlen, accenten en manieren van werken. In dit stukje vertellen we je graag hoe onze gestaltachtergrond ons een rijke voedingsbodem geeft voor de manier waarop wij hier graag mee bezig zijn.

De tijd dat opstellers zich profileerden als mensen die wisten wat goed was voor anderen, ligt gelukkig al even achter ons. Toch was het ook voor ons een zoektocht om wat zo evident is in het werken met mensen: afstemmen, samen zoeken, aandacht voor het lichamelijke,… te verzoenen met de ‘wetten’ van het opstellingswerk.

Deze zoektocht leidde naar een stijl waarin co-creatie centraal staat. Met de systemische wetmatigheden in ons achterhoofd, ligt onze focus op het zoeken naar bewegingen en posities die ruimte en opluchting geven bij de vraagsteller en bij het hele systeem.

Ook verkennen we graag de verschillende mogelijkheden die er vanuit een bepaalde positie mogelijk zijn. Je kan een representant laten uitspreken dat hij iets dat hem bezwaart niet kan loslaten, maar ook dat hij het draagt voor iemand die hij heel graag ziet of hem laten zeggen dat hij het bij de ander laat. Deze drie opties kunnen even zinvol zijn. Het is belangrijk als opsteller steeds de verschillende mogelijkheden te zien en te weten vanuit welke reden je voor een bepaalde interventie kiest.

Het is vanzelfsprekend niet aan ons om te bepalen of en wanneer bepaalde stappen in iemands groeiproces op z’n plek zijn. We denken hierbij aan de bekende uitspraak: ‘Gras groeit niet sneller door eraan te trekken.’ Een belangrijk uitgangspunt in de gestalttheorie is dat weerstand bijstand is, oftewel dat mensen niet voor hun plezier tegenwringen of iets bij het oude houden. Vaak is er een goede reden of iets dierbaars dat hierdoor beschermd wordt. Mensen meer zicht laten krijgen op wat ze zo koesteren of wat ze hiermee in ere proberen te houden, is erg waardevol. Juist daardoor komt de situatie vaak in beweging!

Onze focus ligt dus eerder op het verhogen van het gewaarzijn dan op verandering an sich. We werken met wat er hier-en-nu op de voorgrond is. Dit doen we zowel in het verkennen van de opstellingsvraag als in de opstelling zelf.

Daarom besteden we in onze (familie)opstellingen ook veel aandacht aan wat er lichamelijk voelbaar is. Onze leidraad is telkens wat er zichtbaar wordt door de opstelling en wat er zich lijfelijk voordoet (een koude rilling, de neiging om weg te kijken, wankel op de benen staan, …). Ook ons eigen gewaarzijn en wat we zelf lijfelijk merken (of juist de afwezigheid hiervan) geeft ons belangrijke informatie om verder te onderzoeken wat er speelt.